UNDERSTAND WHO CARES

You don't actually have to take the quiz. Just read straight through, and you'll get the point....

Take this quiz:

1. Name the five wealthiest people in the world.
2. Name the last five Heisman trophy winners.
3. Name the last five winners of the Miss America contest.
4. Name ten people who have won the Nobel or Pulitzer Prize.
5. Name the last half dozen Academy Award winners for best actor actress.
6. Name the last decade's worth of World Series winners.

How did you do?

The point is, none of us remember the headliners of yesterday. These are no second-rate achievers. They are the best in their fields. But the applause dies. Awards tarnish. Achievements are forgotten. Accolades and certificates are buried with their owners.

Here's another quiz. See how you do on this one:

1. List a few teachers who aided your journey through school.
2. Name three friends who have helped you through a difficult time.
3. Name five people who have taught you something worthwhile.
4. Think of a few people who have made you feel, appreciated and special.
5. Think of five people you enjoy spending time with.
6. Name half a dozen heroes whose stories have inspired you. Easier?

The lesson:

The people who make a difference in your life are not the ones with the most credentials, the most money, or the most awards. They are the ones that care.

Watch out while sharing secrets with spouse

Being privy to every little quirk of your partner might not prove beneficial to your relationship...

Lovelorn couples; here's a red alert! Sitting in a coffee shop, sipping on endless mugs of coffee and having a conversation to know 'absolutely everything' about each other might really get you nowhere. A recent study claims that not knowing your partner could be the key to a long-lasting relationship.

The study, conducted by two psychologists from a renowned Swiss university, found that couples married for an average of 40 years know less about one another's preferences than do partners who have been married or in committed relationships for a year or two. For many, the only explanation to the outcome of this study is that not knowing and liking is a better option than knowing and not liking. Simply put, ignorance is bliss.

Art dealer Vedhika Choudhurry completely agrees with this theory. She says, "If I come to know my husband smokes, flirts with his PA at work and is a closet misogynist, would I want to stay with him? Never. I find it better not to know what his faults are and accept him at face value rather than find out what he really is and go knocking on the doors of the family court!"

Psychologist Namitha says this study can be perceived in two ways. "One, people find denial more comforting than the hard truth," she says, "Another way to look at it is that rather than getting to know everything about a person in a short span, getting to know them over a number of years, discovering something new about them every day as you grow older, could be the secret magic ingredient. The best way to go about it is to achieve a balance in how much you disclose because as bad as it may sound, sometimes complete honesty really does kill."

Secrets to a long-lasting relationship

Here are six secrets to a long-lasting relationship.

Yes, relationships do last for years. Are you wondering how? How is it that two people are together, are true to each other and are in love for decades? Here are a few tips...

- Be honest, always. This is a basic need for any relationship to survive. You just have to trust your partner and let him/her believe that they can trust you.

- Accept your partner as he/she is. Yes no one is perfect. Some of us are sloppy. Some of us are perpetually late, some are just too obsessive compulsive about things. You should just accept the person for who they are.

- When you are wrong, admit it. Arguing that you are always right is not right at all. Be brave enough to admit you are not.

- Talk about your problems to your partner. Sit down with your partner and talk about anything that is bothering you. This will strengthen your relationship and bring you together.

- Be independently happy. Of course you love him/her. But you should not rely on your partner always for everything.

Choose your arguments wisely. Yes, this holds in every relationship. Words can really hurt people and you should be very careful when you are arguing.

If You Don't Accept The Gift???

There once lived a great warrior. Though quite old, he still was able to defeat any challenger. His reputation extended far and wide throughout the land and many students gathered to study under him.

 

One day an infamous young warrior arrived at the village. He was determined to be the first man to defeat the great master. Along with his strength, he had an uncanny ability to spot and exploit any weakness in an opponent. He would wait for his opponent to make the first move, thus revealing a weakness, and then would strike with merciless force and lightning speed. No one had ever lasted with him in a match beyond the first move.

 

Much against the advice of his concerned students, the old master gladly accepted the young warrior's challenge. As the two squared off for battle, the young warrior began to hurl insults at the old master. He threw dirt and spit in his face. For hours he verbally assaulted him with every curse and insult known to mankind. But the old warrior merely stood there motionless and calm. Finally, the young warrior exhausted himself. Knowing he was defeated, he left feeling shamed.

 

Somewhat disappointed that he did not fight the insolent youth, the students gathered around the old master and questioned him. "How could you endure such an indignity? How did you drive him away?"

 

"If someone comes to give you a gift and you do not receive it," the master replied, "to whom does the gift belong?"

உங்களுக்கு வாழ்க்கை புரியவில்லை

''சீனக் கதை இது.

ஐந்து வயதுச் சிறுவன் ஒருநாள் தன் அம்மாவிடம் கேட்டான், 'அம்மா, வாழ்க்கையின் ரகசியம் என்ன?'

அம்மா சொன்னாள், 'எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதுதான் கண்ணா!'

அன்று அவன் பள்ளிக்குச் சென்றபோது, ஆசிரியை 'நீங்கள் வளர்ந்து என்ன ஆகப்போகிறீர்கள்?' என்று கேட்டார்.

ஒரு பையன் டாக்டர் என்றான். இன்னொரு பையன் இன்ஜினீயர் என்றான். விதவிதமான பதில்களில் விதவிதமான விருப்பங்கள் தொனித்தன.

ஆனால், அந்தச் சிறுவன் மட்டும் 'நான் மகிழ்ச்சியாக இருக்கப்போகிறேன்' என்றான்.

ஆசிரியை கோபமாக, 'உனக்குக் கேள்வி புரியவில்லை' என்றார்.

சிறுவனோ, 'டீச்சர், உங்களுக்கு வாழ்க்கை புரியவில்லை' என்றான்!''

Is your phone deactivated? Check your bank account

The Cyber Crime Police have a new challenge from the phishers. The cops are investigating two cases wherein money was withdrawn from the victims' bank accounts after obtaining new SIM cards in their names.

Explaining the modus operandi, an officer investigating the cases said phishers after accessing their victim's data such as bank account/credit card/PAN numbers, address, date of birth and mobile phone numbers, prepare a fake PAN card and obtain a new SIM card in the victim's name. Once the SIM card is issued, the victim's mobile phone -- which has the old SIM card -- gets deactivated. This is done to ensure the victim doesn't receive details of his/her bank account while it is being misused.

The first such case was reported in mid-January when Rs 1.75 lakh were withdrawn from a man's bank account. Four persons from Western suburbs were arrested. In the second instance, a woman's account was misused of Rs 3.87 lakh earlier this month, and one man was arrested. Names of those arrested have been withheld as the cops believe masterminds of the scam are at large.

In both cases, mobile phones of the two victims were suddenly disconnected . They were shocked to know their numbers were disconnected because they had applied for a new SIM card. Only after they checked their bank accounts did they realise the con.

An officer investigating the cases said, "We realised that phishers had accessed their bank account details. The victims had no idea how their details were stolen. The idea of getting a new SIM card in victim's name is something new."

A police source said, "In case of the woman who was conned, it was discovered that a woman of her age had visited the service provider's gallery posing as her, and got a new number. Money withdrawn from both victims' accounts was traced to accounts in different banks and subsequently withdrawn through ATMs."

Additional Commissioner of Police (Crime) Deven Bharti said, "This modus operandi is a matter of concern and making mobile phone service providers, banks and citizens aware of it is the only way to control the problem."

A PERSON LIMITING YOUR GROWTH

One day not too long ago, the employees of a large company at St. Louis, Missouri, returned from their lunch break and were greeted with a sign on the front door.

 

The sign said: "Yesterday, the person who has been hindering your growth in this company passed away. We invite you to join the funeral in the room that has been prepared in the gym."

 

At first everyone was sad to hear that one of their colleagues had died, but after a while they started getting curious about who the person was. The excitement grew as the employees arrived at the gym to pay their last respects.

 

Everyone wondered: "Who is this person who was hindering my progress? Well, at least he's no longer here!"

 

One by one the employees got closer to the coffin and when they looked inside it, they suddenly became speechless. They stood over the coffin, as if someone had touched the deepest part of their soul. There was a mirror inside the coffin: everyone who looked inside it could see himself. There was also a sign next to the mirror that said: "There is only one person who is capable of setting limits to your growth: it is YOU."

IN GOD WE TRUST

A man named Jack was walking along a steep cliff one day when he accidentally got too close to the edge and fell. On the way down he grabbed a branch, which temporarily stopped his fall.

He looked down and to his horror saw that the canyon fell straight down for more than a thousand feet. He couldn't hang onto the branch forever, and there was no way for him to climb up the steep wall of the cliff. So Jack began yelling for help, hoping that someone passing by would hear him and lower a rope or something.

 

"Help! Help! Is anyone up there? Help!"

 

He yelled for hours, but no one heard him. He was about to give up when he heard a voice.

 

"Jack, Jack. Can you hear me?"

 

"Yes, yes! I can hear you. I'm down here!"

 

"I can see you, Jack. Are you all right?"

 

"Yes, but . . . Who are you, and where are you?"

 

"I am the Lord, Jack. I'm everywhere."

 

"The Lord? You mean, God?"

 

"That's Me."

 

"God, please help me! I promise if You'll get me down from here, I'll stop sinning. I'll be a really good person. I'll serve You for the rest of my life."

 

"Easy on the promises, Jack. Let's just get you down from there; then we can talk. Now, here's what I want you to do. Listen carefully."

 

"I'll do anything, Lord. Just tell me what to do."

 

"Okay. Let go of the branch."

 

"What?"

 

"I said, let go of the branch.. Just trust Me. Let go."

 

There was a long silence. Finally Jack yelled,

 

"Help! Help! Is anyone else up there?"

 

Have you ever felt like Jack? We say that we want to know the will of God, but when we find out what it is, we can't handle it. It sounds too scary, too difficult. We decide to look elsewhere.

When He says, "Let go of the things that stand between you and Me, and trust Me with your life. It sounds pretty scary, but when we let go, we find freedom and safety in His hands."

Feed the Hungry to Reach Lord

Ruth went to her mail box and there was only one letter. She picked it up and looked at it before opening, but then she looked at the envelope again. There was no stamp, no postmark, only her name and address.

 

She read the letter:

 

Dear Ruth,

 

I'm going to be in your neighborhood Saturday afternoon and I'd like to stop by for a visit.

 

Love Always,
Jesus

 

Her hands were shaking as she placed the letter on the table. "Why would the Lord want to visit me? I'm nobody special. I don't have anything to offer." With that thought, Ruth remembered her empty kitchen cabinets.

 

Oh my goodness, I really don't have anything to offer. I'll have to run down to the store and buy something for dinner." She reached for her purse and counted out its contents. Five dollars and forty cents.

 

"Well, I can get some bread and cold cuts, at least." She threw on her coat and hurried out the door. A loaf of French bread, a half-pound of sliced turkey, and a carton of milk...leaving Ruth with grand total of twelve cents to last her until Monday. Nonetheless, she felt good as she headed home, her meager offerings tucked under her arm.

 

"Hey lady, can you help us, lady?" Ruth had been so absorbed in her dinner plans, she hadn't even noticed two figures huddled in the alleyway. A man and a woman, both of them dressed in little more than rags.

 

"Look lady, I ain't got a job, ya know, and my wife and I have been living out here on the street, and, well, now it's getting cold and we're getting kinda hungry and, well, if you could help us, lady, we'd really appreciate it."

 

Ruth looked at them both. They were dirty, they smelled bad and, frankly, she was certain that they could get some kind of work if they really wanted to.

 

"Sir, I'd like to help you, but I'm a poor woman myself. All I have is a few cold cuts and some bread, and I'm having an important guest for dinner tonight and I was planning on serving that to Him."

 

"Yeah, well, okay lady, I understand. Thanks anyway." The man put his arm around the woman's shoulders, turned and headed back into the alley. As she watched them leave, Ruth felt a familiar twinge in her heart.

 

"Sir, wait!" The couple stopped and turned as she ran down the alley after them. "Look, why don't you take this food. I'll figure out something else to serve my guest." She handed the man her grocery bag.

 

"Thank you lady. Thank you very much!"

 

"Yes, thank you!" It was the man's wife, and Ruth could see now that she was shivering. "You know, I've got another coat at home. Here, why don't you take this one." Ruth unbuttoned her jacket and slipped it over the woman's shoulders.

 

Then smiling, she turned and walked back to the street...without her coat and with nothing to serve her guest. "Thank you lady! Thank you very much!"

 

Ruth was chilled by the time she reached her front door, and worried too. The Lord was coming to visit and she didn't have anything to offer Him. She fumbled through her purse for the door key. But as she did, she noticed another envelope in her mailbox.

 

"That's odd. The mailman doesn't usually come twice in one day." She took the envelope out of the box and opened it.

 

Dear Ruth,

 

It was so good to see you again. Thank you for the lovely meal And thank you, too, for the beautiful coat.

 

Love Always,
Jesus

 

The air was still cold, but even without her coat, Ruth no longer noticed.

 

THIS IS A SIMPLE TEST.......

புகைக்கவும் குடிக்கவும் நீங்கள் செலவு

விமானநிலையத்தில் பயணிகள் காத்திருக்கும் இடத்திலிருந்து, புகை பிடித்தபடியே மது அருந்திக் கொண்டிருந்தாராம் ஒருவர். 

 

அருகிலிருந்த ஒருவர் அவரிடம்சென்று, "புகைபிடிக்கவும், மது அருந்தவும் ஒருநாளைக்கு நீங்கள் எவ்வளவு செலவு செய்வீர்கள்?" என்று கேட்டாராம்.

 

அதற்கு, புகை பிடித்துக்கொண்டிருந்தவர், "எதற்காகக் கேட்கிறீர்கள்?" என்றாராம்.

 

அதற்கு அந்த மனிதர், "புகைக்கவும் குடிக்கவும் நீங்கள் செலவு செய்யும் பணத்தைச் சேமித்தால், நீங்கள் சொந்தமாக ஒரு விமானமே வாங்கிவிடலாம்" என்றாராம்.

 

அதற்கு அந்தப் புகைபிடிக்கிறவர், "நீங்கள் புகைப்பதோ, மது அருந்துவதோ கிடையாதா?" என்று அந்த மனிதரைப் பார்த்துக் கேட்டாராம்.

 

 "இல்லை" என்று மறுத்தாராம் அந்த மனிதர்.

 

 "அப்படியானால், அங்கே நிற்கிற விமானம் உங்களுடையதா?" என்று கேட்டாராம் புகைபிடித்தவர்.

 

 "இல்லை" என்று மறுத்தாராம் அந்த மனிதர்.

 

 "உங்கள் அறிவுரைக்கு மிக்க நன்றி. ஆனால்,அந்த விமானம் என்னுடையது" என்றாராம் அந்தப் புகைபிடித்துக்கொண்டிருந்த மனிதர்.

 

அங்கே, புகைபிடித்தபடி மதுஅருந்திக்கொண்டிருந்த அந்த மனிதர் வேறு யாருமல்ல, கிங் ஃபிஷர் விமான நிறுவனத்துக்குச் சொந்தக்காரரான விஜய் மல்லையாதான்.

 

இதிலே, நாம விளங்கிக்கவேண்டிய தத்துவம் என்னன்னா, ஆகாத இடத்தில் அறிவுரை சொன்னா அது நமக்கே சிலசமயம் ஆப்பு வைத்துக் கொள்வதாகத் தான் அமையும் என்பதுதான்.

 

கண்மூடித்தனமாக யாரையும் பின்பற்றாதீர்கள்!‏

ஆளை மூழ்கடிக்கும் வேகத்துடன் வெள்ளம் பாயும் ஓர் ஆற்றங்கரை.

மூன்று ஜென் துறவிகள் அமர்ந்து ஜெபம் செய்துகொண்டு இருந்தார்கள். மடத்தில் புதிதாகச் சேர்ந்த இளந்துறவியும் அவர்களைப் பார்த்து அங்கேயே அமர்ந்து ஜெபம் செய்ய ஆரம்பித்தார். ஏற்கெனவே ஜெபத்தில் மூழ்கியிருந்த துறவிகளில் ஒருவர் ஜெபத்தை  முடித்து விட்டு வேறு ஒரு வேலைக்காக  ஆற்றின் மறுகரைக்குச் செல்லவேண்டியிருந்தது. எனவே அவர் ஆற்றுக்குள் இறங்கி விடுவிடென்று நடக்க ஆரம்பித்தார்.

அவருடன் செல்வதற்காக இன்னொரு துறவியும் நீருக்குள் இறங்கி முதலில் செல்லும் துறவியைப் பின்தொடர்ந்தார்.

இதனை அவதானித்துக் கொண்டிருந்த இளம் துறவிக்கு ஆச்சரியம் தாள முடியவில்லை. இவ்வளவு வேகமாக ஆற்றில் தண்ணீர் ஓடும்போது எப்படி படகின் உதவியில்லாமல் மறுகரைக்குச் செல்ல முடியும்? அதுவும் இவ்வளவு வேகமாக நடப்பதற்கு இதுவரை நேரம் செய்த ஜெபம் தான் உதவியிருக்கின்றது போல இருக்கின்றது. நானும் தானே ஜெபம் செய்தேன்; அவர்களால் ஆற்றுக்குள் இறங்கி நடக்க முடியுமென்றால், ஏன் என்னால் முடியாது? இவ்வாறு யோசித்து விட்டு, பின்விளைவுகளைப் பற்றிய சிந்தனை சிறிதுமின்றி வேகமாக ஓடும் தண்ணீரில் கால் வைத்ததும், ஆற்றின் எதிர்நீச்சலுக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல், அடித்துச் செல்லப்பட்டார்.

கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் நடந்தவற்றை பார்த்துக்கொண்டிருந்த இன்னொரு துறவி, அய்யயோ, ஆற்றுக்குள் எந்த இடங்களில் தடம் பதித்துச் செல்வதற்கேற்ற வகையில் கற்கள் இருக்கின்றன என்பதைத் தெரிந்து கொள்ளாமல், அவசரப்பட்டு இறந்து போய் விட்டானே என்று பரிதாபத்தில் கண்ணீர் விட்டார்.

எவ்வளவுதான் திறமையானவர்களாக  இருந்தாலும்,
சந்தர்ப்பங்களுக்கு ஏற்றபடி சிந்திக்காத அறிவினால் எந்தப் பயனுமே இருக்காது.

 

பெற்றோர்களால் நிச்சயிக்கப்பட்டு திருமணம் செய்யப்போகும் அன்பு உள்ளங்களுக்காக…

பெற்றோர்களால் நிச்சயிக்கப்பட்டு திருமணம் செய்த/செய்யப்போகும் அன்பு உள்ளங்களுக்காக…

என் ரெண்டாவது பொண்ணு அப்படியே என்ன மாதிரி, நல்ல சூட்டிப்பு. அவளுக்கு இப்பவே ஒரு பாய் பிரண்ட் இருக்கான். என் மொதப் பொண்ணுக்குப் பதினாறு வயசாச்சு. இன்னும் அவளுக்கு ஒரு பாய் பிரண்ட் இல்ல, சும்மா பேச்சுக்குக் கூட ஒரு பையன வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டு வந்ததில்ல. எப்படித்தான் கரை ஏறப் போறாளோ?  – ஒரு அம்மாவின் அங்கலாய்ப்பு.

திடும் … திடும் … திடும் …

கலாச்சாரக் காவலர்கள், கலவரப்பட்டுக் கத்தியைத் தூக்க வேண்டியதில்லை. Drop your weapons, I say!

சம்பாஷணை நடந்தது ஐரோப்பியக் கண்டத்தில், கவலைப்பட்டவரும் ஒரு ஐரோப்பியர்.

அங்கெல்லாம் பதின்ம வயது வந்ததும் பெத்தவங்க" உன் வாழ்க்கை உன் கையில்" னு நிஜமாகவே தண்ணி தெளித்து விடுகிறார்கள், அதுக்கு முறையாக சென்ட்-ஆப் பார்ட்டி கூட உண்டாம்.

ஆனா நம்மூர்ல பையனோ பொண்ணோ ஸ்கூல், காலேஜ், வேலைக்குப் போயி, கல்யாணம் பண்ணிக்கற வரைக்கும் பெத்தவங்களோட ராடார் ப்ரீக்குவன்சிக்குள்ளதான் இருந்தாகணும்.

வைரமுத்து சொன்ன மூணாம் எட்டில் எல்லாம் இங்க யாருக்கும் திருமணமே நடக்கறதில்லை. நாலாம் எட்டுலதான் பசங்க செட்டில் ஆகவே ஆரம்பிக்கிறாங்க. (இங்க" செட்டில்" ஆகறதுங்கற வார்த்தைக்கான விளக்கம் நபருக்கு நபர் வேறுபட்டாலும், சாகற வரைக்கும் நம்ம மனசு செட்டில் ஆகாதுங்கறது வேற விஷயம்.)

பொதுவா நம்ம ஊருல பெத்தவங்களாப் பாத்து நிச்சயிக்கிற திருமணம், மத சடங்குகளைத் தவிர்த்து, பெரும்பாலும் ப்ராசஸ் எல்லாம் ஒரே மாதிரியாத்தான் இருக்கும். சில வீட்டுல சீக்கிரமாப் பொண்ணு பாக்க ஆரம்பிச்சிருவாங்க, சில வீட்டுல ஒத்தப்படை, கண்டம், திருநள்ளாறுனு கொஞ்சம் லேட்டாகும்.

நம்ப ஆளுகளும் பொறுத்துப் பொறுத்துப் பாப்பாங்க. வேலைக்கு ஆகலேன்னா" அழுத புள்ளைக்குதான் பால்" னு புரிஞ்சுக்கிட்டு, வீட்டுக்கு போனப் போடும்போதெல்லாம்" இப்போதான் ரமேஷ் கல்யாணத்துக்குப் போயிட்டு வந்தேன், ரவி கல்யாணத்துக்குப் போயிட்டு வந்தேன்" னு ஜாடையா பிட்டப் போட்டுப் பாப்பாங்க. அசரலேன்னா, கூட்டாளி ஒருத்தனப் புடிச்சு" அப்புறம்.., இவனுக்கு எப்போ" னு மெதுவா வீட்டுல கேக்கச் சொல்லுவானுக. எதுக்கும் மசியலேன்னா கொஞ்சம் கிரிமினலா யோசிக்க ஆரம்பிச்சிருவாங்க. பொண்ணுக கிட்ட அடிக்கடி பேசற மாதிரி ஒரு செட்-அப் பண்றது. இல்லேன்னா பொண்ணுகளோட வெளிய போற மாதிரி ஒரு பாவ்லா காட்றதுன்னு உருண்டு பொரண்டு எப்படியாவது தங்களோட கல்யாண ஆசைய வீட்டுக்குத் தெரிவிச்சிருவாங்க.

ஆனா என்னிக்காவது வீட்டுல இருந்து," சரி உனக்குப் பாக்கலாமாப்பா" னு கேட்டா மட்டும், உடனே வெறச்சுக்குவானுக. என்னமோ இதெல்லாம் இவனுகளுக்குப் புடிக்காதுங்கற மாதிரி" ம்ம்.. பாக்கலாம் பாக்கலாம்" னு சலிச்சுக்குவானுக.

அவங்களும்" வேற யாரையாச்சும் மனசுல வெச்சிருக்கியாப்பா" ன்னு இவன் கண்ணாடி முன்னாடி நின்னுக்கிட்டு இருக்கும்போதுதான் கேப்பாங்க. இவன் எப்படியும் மனசுல ஒரு பத்துப் பதினஞ்சு பேர வெச்சிருப்பான். அதெல்லாம் சம்பந்தப்பட்டவங்களுக்குத் தெரியுமா அப்படிங்கறதுதான் இங்க கேள்வியே? கடைசியா ஒரு மாதிரியா மூஞ்சிய வெச்சுக்கிட்டு" சரி என்னமோ பண்ணுங்க போங்க" அப்படின்னுட்டு பர்மிஷன்(!) குடுத்துருவான

ஆனா" என்ன மாதிரி பொண்ணுப்பா உனக்குப் பாக்கறது?" ன்னு அவங்க கேட்டாத்தான் இருக்கு தீபாவளி.

முதல்ல எல்லாரும் முன்னுரிமை தர்றது புறத்தோற்றத்துக்குதான். இந்த விஷயத்துல ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு கனவு இருக்கும். சிலருக்கு "சின்ன வீடு" பாக்யராஜ் மாதிரி, சாமுத்ரிகா இலட்சணத்தோட வேலைக்குப் போகாத ஒரு பொண்ணு வேணும். சிலருக்கு வேலைக்குப் போகக்கூடிய, திறமையான மற்றும் அழகான பொண்ணு வேணும். தன்னையும் புரிஞ்சுக்கிட்டு, பத்தாததுக்குத் தன்னோட குடும்பத்தையும் புரிஞ்சுக்கணும், உயரம் அஞ்சே அரைக்கால் அடி இருக்கணும், பேசுனா பாடுனா மாதிரி இருக்கணும், பாடுனா ஆடுனா மாதிரி இருக்கணும், அப்படி, இப்பிடின்னு ஆயிரத்து எட்டரை இருக்கும்.

நம்ப பொண்ணுகளும் இதுக்கெல்லாம் சளச்சவங்க இல்லை. அவங்களுக்குப் பையன் அழகா இருக்கணும், ஆனா காதலிச்சிருக்கக் கூடாது. ஆன்-சைட்ல இருக்கணும், ஆனா எந்தக் கெட்ட பழக்கமும் இருக்கக் கூடாது. நாட்டுப் பற்று இருக்கணும், ஆனா மினிமம் H1B விசாவாவது வெச்சிருக்கணும். தாடி வெச்சா மாதிரி இருக்கணும், ஆனா ஷேவும் பண்ணி இருக்கணும் – அப்படிங்கற ரேஞ்சுல அவங்களும் நெறைய வெச்சிருப்பாங்க. ( இத பத்தி வாலி கூடக் கொஞ்சம் விலாவாரியா சொல்லி இருக்கார்)

ஆனா ஒண்ணுங்க, இவங்கல்லாம் கேக்கறா மாதிரி எல்ல்ல்லாத் தகுதியோட இருக்கற ஒரு பொண்ணோ, பையனோ பாக்கணும்னா ஜேம்ஸ் கேமரோன் கிட்ட சொல்லித்தான் செய்யணும்.

இதுக்கெல்லாம் விதிவிலக்கா சிலபேரு" எதிர்பார்ப்புதான் ஏமாற்றத்தத் தரும்" னு புரிஞ்சுக்கிட்டு சூர்யவம்சம் சின்ராசு மாதிரி" பெரியவங்க, நீங்களாப் பாத்து எதச் செஞ்சாலும், அத நான் ஏத்துக்கறேன்" னு கால்லேயே விழுந்திருவாங்க.

ஏன்னா, ஒவ்வொருத்தருக்கும் இது வாழ்க்கையோட செகண்ட்-ஆப். ஆதனால "ஆயிரத்தில் ஒருவன்" மாதிரி எதுவும் ஆயிடக்கூடாதுங்கறதுல ரொம்பக் கவனமா இருப்பாங்க.

என்னதான் இத்தன நாளா பஸ் ஸ்டாண்ட், ரயில்வே ஸ்டேஷன், சினிமா தியேட்டர்னு பல எடங்கள்ல இவன் பொண்ணு பாத்து இருந்தாலும் அதுக்கப்புறம்தான் ஆபீசியலா குடும்பத்தோட பொண்ணு பாக்க ஆரம்பிப்பான்.

சின்ன வயசுல, "வாடா, கல்யாணத்துக்குப் போகலாம்" னு கூப்பிட்டா, "வேற வேலை இல்லை உங்களுக்கு" ன்னுட்டு குடுகுடுன்னு கிரிக்கெட் வெளையாட ஓடிப் போயிருவான். ஆனா இப்போ, "ஏம்மா, இந்த மாசம் யாருக்கும் கல்யாணம் வைக்கலையா, ஒரு பத்திரிகைக் கூட வரலே" ன்னு கேக்கற அளவுக்கு மாறிப் போய்டுவான். ஏன்னா, எப்படிப் பாத்தாலும் எல்லாக் கல்யாணத்துலயும், இந்த மாதிரிக் குறைஞ்சது கண்ணுக்குத் தெரியாம நாலஞ்சு குரூப் பொண்ணு பாத்துக்கிட்டுதான் இருப்பாங்க.

ஆக "ஒரு கல்யாணத்துக்கோ, கோவிலுக்கோ போயி சைட் அடிக்கறவன் மனுஷன், குடும்பத்தோட போயி சைட் அடிக்கறவன் பெரிய மனுஷன்" ங்கறத அன்னலட்சுமி சொல்லாமேயே நாம புரிஞ்சுக்கணும்.

முதல கட்டமா "தம்பி ஒரு நல்ல போட்டோ ஒண்ணு இருந்தா எடுத்துக் குடுப்பா" ன்னு வீட்டுல கேப்பாங்க.

ஆனா அப்படி இவங்க ஒரு நாள் கேப்பாங்கன்னு சொல்லி, அந்த நல்ல போட்டோவ  அவன் கடைசி ரெண்டு வருசமாத் தொடர்ச்சியா எடுத்துகிட்டுதான் இருந்திருப்பான்.

" மாப்ள, என்ன மட்டும் ஒரு சோலோ எட்றா" (MANI,KATHIR and ESWAR,SHIVA) ன்னு எதாவது பிக்னிக் ஸ்பாட்ல யாராவது சொல்லி உங்க காதுல விழுந்தா," சோலோ" அப்படின்னாலே ஒருத்தர மட்டும் எடுக்கறது தானே? ன்னெல்லாம் அறிவு பூர்வமா ஆராய்ச்சி பண்ணாம, அங்க ஒருத்தர் மேட்ரிமோனிக்கு ப்ரோபைல் போட்டோ எடுக்க ட்ரை பண்ணிட்டு இருக்கார்னு அவரு ஜாதகத்தப் பாக்காமயே நீங்க பட்டுன்னு சொல்லிறலாம்.

" ப்ளீஸ்டா, மறுபடியும் எட்றா, தல கலைஞ்சிரிச்சு / கண்ண மூடிட்டேன்" னு கூடவே இன்னொரு சவுண்டும் வரும் கண்டுக்காதீங்க …

கூந்தல் வனப்புக் குறைஞ்சவங்க எதிர்காத்து இல்லாத எடமா நிக்கணும், ஷாம்பூ கீம்பு போட்டு புஸ்ஸுனு வெச்சுக்கணும், தொப்பை இருக்கறவங்க மூச்ச வேற நல்லா இழுத்துப் புடிச்சுகிட்டே சிரிக்கணும்னு போஸ் குடுக்கறதும் கூட ரொம்ப ஒரு கஷ்டமான வேலதாங்க.

இந்த போடோடோவ எடுக்க மாட்றவன்தாங்க, உலகத்துலேயே பெரிய பொறுமைசாலி.

இதுல பரஸ்பரம் மாத்தி மாத்தி எடுத்துக்கறதும் உண்டு." நான் பார் உன்ன நச்சுனு எடுத்திருக்கேன், நீ ஏன்டா இப்படி எடுத்து வெச்சிருக்கே" ன்னு அடிச்சுக்குவாங்க. இப்படி ஒருத்தருக்கு எடுக்கப்படும் சாம்பிள் சராசரியா 300 ல இருந்து 500 வரைக்குமாவது இருக்கும். (டிஜிட்டல் கேமராவக் கண்டு புடிச்சவன் நல்லா இருக்கணும்) இப்படி இது வரைக்கும் உலகத்துல எடுத்த சோலோவ பிரிண்ட் போட்டு அடுக்கி வெச்சா அகிலமே அரை கிரௌண்ட் மாதிரிதான் தெரியும்.வித விதமா, ரகம் ரகமா ட்ரை பண்ணி, ட்ரை பண்ணி அரைகுறை மனசோடதான் ஒவ்வொருத்தரும் அந்த பைனல் போட்டோவப் போட்டிக்கு அனுப்பறாங்க.

சில பேரு நேர ஸ்டுடியோவுக்கு போயி, சாந்தமா முகத்துல பால் வடிய, ஒரே ஷாட்ல மேட்டர சிம்ப்ளா முடிச்சிருவாங்க.

அடுத்து பயோடேட்டா, ஜாதகத்தோட அந்த நல்ல போட்டோவையும் வெச்சு சமுதாய நதியில கலக்க விட்றுவாங்க.(ஏனைய வழிகள் – மாட்ரிமோனி சைட், மங்கள சந்திப்பு, சொந்தக்காரங்க விடு தூது இத்யாதி, இத்யாதி)

இந்தக் கால கட்டத்துல பசங்க ரொம்பக் கண்ணியமாவும், கனிவாவும், கவனமாகவும் நடந்துக்குவாங்க. அவங்க சம்பந்தமான ஆளுகளோட அப்பப்ப" என்ன பாஸ், உங்க பைல் க்ளோஸ் ஆயிடுச்சு போல? நம்புளுது ஒண்ணும் முடிவே தெரியல?" னு பரஸ்பரம் விசாரிச்சுக்குவாங்க. இதே கால கட்டத்துல அவங்களுக்குத் தெரிஞ்சோ தெரியாமலோ பெரும்பாலும் ஒரு பேக் ரவுண்ட் செக்கும் நடக்கும். ("இது என்னோட நேர்மையக் கேலி பண்ற மாதிரி இருக்கு" னு சொல்லவும் முடியாது)

எப்படியும் பத்து பொண்ணு போட்டோ வருதுன்னா, இவன் ஒரு ரெண்டு பேர செலக்ட் பண்ணி, அது டேலி ஆகி மேலிடத்துக்குப் (பெத்தவங்கதாங்க) போயி, லைட்டா ஒரு பேக்ரவுண்ட் ஸ்கேன் ஆகி, அப்ரூவல் ஆனதும் நேர நம்ம வில்லன் இருக்காரே, அதாங்க ஜோசியரு, அவருகிட்ட பைல் மூவ் ஆகும். அவரு வேறென்ன சொல்லிடுவாரு," ரெண்டு பொருத்தம் கூட இல்ல, மீறிப் பண்ணி வெச்சா 2012 ல உலகம் அழியறதுக்கு நாம் பொறுப்பாயிடுவோம்" ங்கறா மாதிரி எதாவது சொல்லிடுவாரு.

இதே விளையாட்டு அங்க பொண்ணு வீட்டுலயும் நடக்கும். பெரும்பாலும் நம்மாள் செலக்ட் பண்ணி வெச்ச அந்தப் பத்துல ரெண்டு பொண்ணு, இவனப் பத்துல எட்டு ஆக்கி வெச்சிருக்கும். ஆக, என்னிக்கு ரெண்டு கிளியும் ஒரே சீட்ட எடுக்குதோ அன்னி வரைக்கும் இந்த விளையாட்டுத் தொடர்ந்துகிட்டே இருக்கும்.

ஒரு கட்டத்துல இந்த விளையாட்டு போர் அடிச்சுப் போயி, வெறப்பா" மணல் கயிறு" கிட்டு மணி மாதிரி இருந்தவங்க மொதல்ல கண்டிசன்ல இருக்கற AND Gate எல்லாத்தையும் OR Gate ஆ மாத்திப் பாப்பாங்க, அப்புறம் நாள்பட, நாள்பட கண்டிசன்களையே ஒவ்வொண்ணாக் கழட்டிவிட்டுக்கூடப் பாப்பாங்க. கடைசில "பெட்ரோமாக்ஸ் கெடைக்கலேனா கூடப் போவுது, பந்தம் கெடச்சாக் கூடப் போதும்" னு எதார்த்தத்துக்கு எறங்கி வந்தவங்க நெறையப் பேரு. .விட்டுக் கொடுத்தலே விவாகம், காம்ப்ரமைஸ் தான் கல்யாணம் அப்படிங்கறத இங்க இருந்தே அவங்க புரிசுக்குவாங்க.

ரெண்டு குடும்பமும் பரஸ்பரம் செலக்ட் பண்ணி, ஜோசியர் சார் ஓகே பண்ணி, ஒரு நல்ல நாளாப் பார்த்து பொண்ணு பாக்க ஏற்பாடு ஆகும். பொண்ணு பாக்கப் போகும் போதே முக்காவாசி முடிவு பண்ணிட்டுத்தான் போவாங்க. அந்தக் கால்வாசிய முடிவு பண்ண ரெண்டு பேரும் தனியாப் பேசணும்னு சொல்லுவாங்க. பத்து விநாடி மௌனம், முப்பது விநாடி ஸ்டார்ட்டிங் ட்ரபுள், கொஞ்சம் உபசரிப்பு, சில சுய தம்பட்டம்," அது தெரியுமா, இது தெரியுமா"," இது புடிக்குமா, அது புடிக்குமா", இடைல இடைல கொஞ்சம் வழிசல்னு ஒரு மாதிரியாப் பேசிட்டு வெளிய வந்திருவாங்க.

இதுதான் பொண்ணுன்னு உறுதி ஆயிட்டா, பிரச்னை இல்ல. இல்லேன்னா என்ன? திரும்ப மேல இருக்கற பத்தியப் படிங்க.

ஒரு வழியா பொண்ணு ஓகே ஆயிடுச்சுன்னா, பெத்தவங்க தேதி குறிக்கறாங்களோ இல்லையோ, நம்மாளு மொதல்ல போன் நம்பரக் குறிச்சிக்குவான். அப்புறமென்ன?

சங்கீத ஸ்வரங்கள் ஏழே கணக்கா, வேறே ஏதும் இருக்கா?

சில பேரெல்லாம் ரொம்ப வெவரம். போகும் போதே, ஒரு சி.யு.ஜி பேக்கேஜோடதான் பொண்ணு பாக்கவே போறாங்க. இன்னும் கொஞ்சநாள்ல செல்போன்காரங்க இதுக்குன்னு தனியா" சங்கீத ஸ்வரங்கள்" னு ஒரு ஸ்கீம் விட்டாலும் விடுவாங்க போல.

இதுல நெறைய வெரைட்டி இருக்காங்க, பேட்டரி மாத்தி, சிம் மாத்தி, போன் மாத்தித் தொடர்ந்து பேசிக்கிட்டே இருக்கறது, விடிய விடியப் பேசறது, விடிஞ்சு எந்திரிச்சுப் பேசறது. அலாரம் வெச்சுப் பேசறதுன்னு, தொடர்ந்து நாப்பது மணி நேரம் பேசறதுன்னு சத்தமில்லாம நெறையப் பேரு கின்னஸ் சாதனை புரிஞ்சுகிட்டுதான் இருக்காங்க. இந்த மாதிரி ஆளுங்களப் பாத்தீங்கன்னா நைட் ஷிப்ட்ல இருந்து வந்த எபக்ட்லதான் காலைல ஆஃபீசுக்கே வருவாங்க.

போன்ல பேசற நேரம் போக அப்பப்ப சினிமாவுக்கோ, பீச்சுக்கோ, பார்க்குக்கோ வீட்டுக்குத் தெரிஞ்சோ, தெரியாமையோ போயிட்டு வருவாங்க. எங்க காலத்துல நாங்க பாக்காததா அப்படின்னு பெரியவங்களும் கண்டுக்காத மாதிரி விட்றுவாங்க.

இந்தக் காலகட்டத்தில் அம்பிகள் கூட ரெமோவாக மாறியதையும், வீரவசனம் பேசிய பல ' மௌனம் பேசியதே ' சூர்யாகளும் சரமாரியாகச் சரண் அடைந்ததையும் சரித்திரம் சிரிப்போடு, சந்தித்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.

கல்யாண நாள் நெருங்க நெருங்க, பத்திரிகை விநியோகம், புதுத் துணி எடுக்கறதுன்னு பரபரப்பாக் காலம் ஓடிரும்.

இன்னியத் தேதிக்கு நம்ம நட்பு வட்டாரங்களுக்குப் பத்திரிகை கொடுக்கறது ஒரு பெரிய விஷயமே இல்ல. ரெண்டே நிமிஷம். இன்விடேசன ஸ்கேன் பண்ணி,"Please consider this as my personal invite" னு மெயில்ல அட்டாச் பண்ணிட்டம்னா வேலை முடிஞ்சுது. ஆனா பழைய டைரியைத் தூசு தட்டி எடுத்து, "மனம் கவர்ந்த மங்கையை மணக்கும் முன் மணவோலை அனுப்ப மறவாதே" ன்னு ஆட்டோகிராப் போட்டுக் குடுத்த எல்லாக் கல்லூரி நண்பர்களோட அட்ரஸையும் கண்டுபுடிச்சு, அவங்களுக்குப் பத்திரிகையத் தபால்லேயோ/ நேர்லேயோ குடுக்கற சொகத்தக் கொஞ்சம் கொஞ்சமா நாம இழந்துகிட்டு வர்றோம் அப்படிங்கறத யாரும் மறுக்க முடியாது.

எந்த மதத்தவங்க கல்யாணமா இருந்தாலும், கல்யாணத்துக்கு வர்ற நம்ப நண்பர்களுக்குத் தாகசாந்திக்கு வழி பண்ணலேன்னா நாம நன்றி மறந்தவங்க ஆயிருவோம். அப்புறம் எவளோ செலவு பண்ணிக் கல்யாணம் பண்ணினாலும் அதுல ஒரு புண்ணியம் இல்லாமப் போகக் கூட வாய்ப்பு உண்டு.

சரி கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் என்ன?

ஒரு நீலகலர் டப்பர்வேர்ல ( Tupperware) சாப்பாட்ட எடுத்துக்கிட்டு ஆபீஸ் போக வேண்டியதுதான். மறந்து விடாதீர்கள் மக்களே, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் ஒரு பெருமா….. ற்றதுக்குத் தயாராகுங்கள்!